Zedelgemse Zichtenroute - Ode aan het metaal

Verhaal Ode aan het metaal - door Antoon Decloedt en Agnes Jonckheere

Ik ben Decloedt Antoon, wonende in Loppem, Zeedijkweg. Ik ben begonnen in juli ‘73 in CNH, vroeger was dat Sperry New Holland, er voor was dat Claeyson, Claeys. CNH is eigenlijk gegroeid met de maaidorser; dat was eigenlijk het grootste product ervan in die fabriek.

Mijn vader heeft daar nog gewerkt, maar vraag me niet het jaartal want daarvoor was ik nog bitter jong, maar hij zat in het onderhoud. Nu werkt mijn kleinzoon daar en ik vind dat fantastisch omdat dat een fabriek is die potentieel heeft, die altijd zal blijven bestaan. Al is het dat, toen ik begon in 1973 zouden ze failliet gaan, en ze zou 40 jaar failliet gaan maar ze draait nog altijd en ze gaat nog altijd draaien.

Ode aan het metaal



Verankerd in een hoek der Zedelgemse markt

schittert de Ode aan ‘t Metaal.

Als een fluit met zoveel duizend monden

onaantastbaar in z’n inoxen kleed schiep Bonduelle Roger

een spiegel voor spetterende zonnestralen,

een vangnet van westenwinden.

Dit orgelspel van buisjes - loflied op ‘t metaal -

bron van werk en welzijn.

Ook jouw verhaal?



(Tekst: Bertrand Denys - voordracht: Kristien Vandycke)

 

Ik ben Agnes Jonckheere en ik woon momenteel te Loppem.

Ik heb 47 jaar gewerkt bij Packo in Zedelgem. Ja natuurlijk, ik heb daar altijd heel graag gewerkt. Als de mensen dikwijls spreken over Packo, ze mogen niet veel zeggen of er komen traantjes in mijn ogen hé en dat is ja ja… 

En als we nog eens een feest hebben samen, met de firma ofwel met de mensen die bij me gewerkt hebben, dan is dat een heel feest; dan wordt je omarmd…  ja zoals vroeger hé.

Ik heb heel m’n leven in het metaal gezeten. Packo maakte ook melkkoeltanks in roestvrij staal. Zodus, ze maakten bouwmachines, liften enzovoort, ze maakten van alles. 

Ik heb niet anders geweten dan dat ik tussen metaal heb gezeten. Ik mis dat nog altijd… dat zal voor de rest van mijn dagen zijn.