Zedelgemse Zichtenroute - O.L.V. van Lourdesgrot

O.L.V. van Lourdesgrot - door Isabelle van Caloen

Ik ben Isabelle van Caloen uit Loppem. Ik ben afgevaardigd bestuurder van de Stichting Jean van Caloen en ik beheer het Kasteel van Loppem.

De grot bestaat bijna 150 jaar. Via mijn man heb ik een sterke band met die grot: enerzijds Leon van Ockerhout en Zoé van de Woestijne – de bouwheren van de grot – zijn de betovergrootouders van mijn man. En dan anderzijds het pijlerkapelletje aan de ingang naar de grot - bij de Rolleweg - heeft een nog sterkere band met mijn man; die werd eigenlijk opgericht, gebouwd door de grootouders van mijn man uit dank voor de geboorte van hun zoon, die mijn schoonvader is dus. En ten slotte bevindt die grot zich toch wel in mijn achtertuin.

Sinds anderhalve eeuw trekt die grot de mensen aan die op zoek zijn naar een beetje rust, of troost voor hun verdriet of om eventjes te bezinnen, denk ik. 

Ze branden er kaarsjes om er hun wens te doen uitkomen, of als bedanking. En vooral in angstige tijden – bijvoorbeeld tijdens Wereldoorlog I – toen de devotie opflakkerde en de mensen toen bijna dagelijks in stoet op bedevaart trokken, vanop de parochie naar de grot, om er bescherming van Onze-Lieve-Vrouw af te smeken.

’t is een traditie in de familie om plaatsen en gebouwen toe te wijden aan Onze-Lieve-Vrouw uit dankbaarheid en uit bescherming. Zo ook werd het kasteel van Loppem, gebouwd door Charles en Savina van Caloen, onder de bescherming van Onze-Lieve-Vrouw geplaatst. 

Die grot doet me ook denken aan de vele malen dat ik als verpleegster meereisde met de zieken op Lourdesbedevaart. Ook de mensen die mij genegen zijn of die ziek zijn of lijden, ga ik uit medeleven voor hen een kaarsje branden, in de hoop dat alles in orde komt voor hen en dat ze die moeilijke periode vlug te boven komen. 

Momenteel immers doe ik dat voor een nichtje van mij - een jonge mama die kanker heeft - en het deed haar plezier dit te horen toen ik haar dat vertelde, want toen ze kind was, heeft ze hier heel veel tijd doorgebracht in en rond die grot, toen ze hier op vakantie kwam bij haar grootouders. En wat ik ook nooit vergeet is dat mijn dochter hier enkele jaren geleden ten huwelijk werd gevraagd. Dit is iets dat mij nog steeds ontroert.