Zedelgemse Zichtenroute - Vloethemveld

Verhaal Vloethemveld - door Brigitte Vrielynck

Ik ben Brigitte Vrielynck en ik woon in Loppem. Ik gids in het kasteel en Bethanië en bij Open Monumentendag vroeg men mij, ik denk in 2014: “Zou je willen gidsen in Vloethemveld?”

Dit is eigenlijk een geschiedenis van een stuk grond in Zedelgem dat ooit bewerkt geweest is, geëxploiteerd is als bosbouw. Maar later – na de Eerste Wereldoorlog – is daar een munitiedepot gekomen. En na de Tweede Wereldoorlog was het ook munitiedepot maar toen is er daar een Brits krijgsgevangenenkamp gekomen, dus van 1944 tot ‘46. Je kunt je inbeelden: als je dus tussen de 20 en 50 jaar was; had je vier jaar oorlog achter de rug en dan werd je nogmaals in een gevangeniskamp gestopt.

Maar een aantal mensen die vanuit hun kunstziel  - we gaan het zo noemen - hebben zich ook wel geuit in een aantal kunstwerken die daar nog te bekijken zijn. Het is kunst die gemaakt is vanuit de kunstenaars die eigenlijk vochten tegen enerzijds de verveling, anderzijds de heimwee en anderzijds ook het gebrek aan materiaal. En die combinatie noemde men in die tijd de prikkeldraadziekte, dus een een vorm van depressie die men had omdat men nergens iets kon verwezenlijken. Er zijn waarschijnlijk ook wel mensen geweest die daar dus erg onder geleden hebben.

Maar het meest boeiende en toch het meest opmerkelijke is eigenlijk De Marianne. 

De Marianne is een kunstwerk dat vrij robuust gemaakt is. Er zit dus een vrouw te wachten, ze kijkt uit met haar hand boven haar ogen naar de komst van een man: de soldaat, de echtgenoot, de zoon van moeders, van vrouwen. En twee kinderen staan aan haar zijde: een meisje dat een boeketje bloemen mee heeft en een jongetje dat door het wachten in slaap gevallen is en zijn hoofd legt op de dij van zijn moeder.

En als beeld spreekt dit mij eigenlijk het meeste aan omdat het, vind ik, het beeld is dat nog altijd wijst op “wie zijn de grote slachtoffers van een oorlog?”. Ja, soldaten uiteraard die sneuvelen, maar ook de vrouwen die wachten, die thuis zitten te wachten met hun kinderen.